AZOTLU GÜBRELEME:

a.      Azot Noksanlık ve Fazlalık Simptomları: Azot fındığın vejetatif gelişmesi ile direk ilgilidir; noksanlığında ocağın gelişmesi zayıflar, sürgünlerin büyümesi gecikir, sürgünler kısa ve ince olup sürgün gelişmesi vaktinden önce durur. Yaprak ve meyve gözleri az olur, yaprak normalden küçük olup sarımsı-yeşil renk alır. Yapraklara elle dokunulduğunda sert bir his verir. Azot noksanlığı önce yaşlı yapraklarda sararma şeklinde kendini gösterir noksanlık ilerledikçe diğer yapraklarda sararmaya başlar ve vaktinden önce dökülür.

 Karanfillerin çok azı meyve bağlar. Meyveler fazla büyümez, küçük kalır ve dökülürler Meyve zurufları kısa ve kuyruk uçlu olup açık yeşil renklidir. Azot fazlalığında ocakların gelişmesi çok kuvvetlidir. Sürgünlerin boyları uzun ve sağlıklı görünüşte, yapraklar büyük ve koyu yeşil renklidir Buna karşılık dokuları yumuşak ve fazla suludur.Sürgünler yeterince pişkinleşemezler. bu da gerek kış soğuklarından ve gerekse hastalık ve zararlılardan fındıkların kısa sürede etkilenmesine sebep olur. Ürün fazla olmasına rağmen meyveler küçüktür. Meyvelerin kabukları kalınlaşır, iç meyvenin protein oranı artarken yağ oranı azalır. Dolayısıyla meyve kalitesi de düşer

b.      Azotlu Gübre Uygulama Yöntemi:

 Laboratuarda yapılan yaprak ve toprak analizleri ile verilecek azotlu gübrenin miktar ve çeşidi tespit edilir. Analiz yapılmadan belirli bir miktar ve çeşitte gübre önermek önceden de anlatıldığı gibi fındığın gelişmesine ve toprağın yapısına ileriki yıllarda olumsuz etki yapacaktır. Genellikle Karadeniz bölgesi topraklarının büyük bir çoğunluğu asit karakterde olduğu dikkate alınırsa kalsiyum amonyum gübresi fındıkta güvenle kullanılabilir. Toprak, iklim özellikleri ve fındığın normal gelişebilmesi için azota en fazla ihtiyaç duyulan devreler dikkate alınarak azotlu gübrenin genellikle yılda iki defa verilmesi uygundur. Bunun sebebi ise azot bitkiler tarafından kolayca alındığı, topraktan kolayca yıkandığı ve gaz halinde uçtuğu için azot toprakta tutunamaz. Birinci uygulamada o yılın iklim özelliklerine göre fındıklar uyanmadan önceki dönemde yani şubat ayı sonları ile mart ayı başlarında tesviye edilen azotu gübrenin yarısı verilmelidir. Tavsiye edilen gübrenin diğer yarısı ikinci uygulama olarak çiçek gözlerinin teşekkülü devresinde yani mayıs ayı sonları haziran ayı başlarında uygulanmalıdır. Azotlu gübre ocak dallarının iz düşümlerindeki 30-40cm. genişlikte halka şeklindeki banda muntazam olarak serpilir ve çapa ile 5-10 cm. toprak derinliğine karıştırılır.Ocak altları otlu ise gübre verilecek alan önce çapa ile otlarından temizlenmelidir. Azotlu gübrelerin uygulanma yöntemi genelde tüm bahçeler için aynı olmasına karşılık bahçenin düz veya meyilli olmasına göre bazı faklılıklar göstermektedir. Düz arazilerdeki fındık kökleri dal iz düşümlerinde her yöne eşit dağıldığı halde meyilli arazilerdeki fındık kökleri ocakların yanlarında en fazla, alt kısımlarında kısmen ve üst kısımlarında ise en az gelişme göstermektedir .Bu nedenle azotlu gübreler fındık köklerinin dağılma ve gelişme durumu dikkate alınarak oluşturulacak olan halka şeklindeki banda verilmelidir.

 

FOSFORLU GÜBRELEME:

a.Fosfor noksanlık ve fazlalık Simptomları: Fosfor noksanlığında fındık bitkisinin gelişmesinde genel bir durgunluk olur, sürgün gelişmesi gecikir,sürgünler kısa ve ince olur.Fosfor noksanlığı önce yaşlı yapraklarda görülür.Yapraklar önce koyu yeşil olmasına rağmen sonra yer yer morluklar görülür ve yaprakların alt yüzü boyunca kırmızılıklara rastlanır. Aşırı noksanlıkta morluklar bronzlaşır ve yapraklar dökülür.Yapraklar normal büyüklüğünü alamaz ve küçük kalır.fındık mahsüle geç yatar,meyveler küçük kalır ve meyve olumu gecikir.Meyve dökümleri görülür,zuruflar kıvrık kenarlı ve kısa kalır. Topraklara ihtiyaçtan fazla fosfor verildiğinde toprakta bulunan azot, potasyum, demir ve Aliminyum gibi önemli bitki besin maddelerinin alınması engellenir, dolayısıyla bu besin maddelerinin noksanlıklarında meydana gelen arazlar ortaya çıkar.


b.Fosforlu Gübre Uygulama Yöntemi: Fosforlu gübreler genellikle toprakta uzun süre etkisini gösterebildiği için 3 yılda bir defa Kasım-Şubat ayları arasındaki dönemde yaprak ve toprak analiz sonuçlarına göre tavsiye edilen miktarlarda kullanılır. Fosforlu gübreler ocakların dal iz düşümlerinde ocağın büyüklüğüne göre açılacak olan 16-32 adet ve 15-20 cm. derinlikteki çukurlara eşit oranda dağıtılarak üzeri toprakla kapatılmak suretiyle uygulanır. Bu şekildeki uygulama ile gübrenin toprakla temas yüzeyi azaltılır,elverişsiz hale geçmesi önlenir ve bitki tarafından alınması da kolaylaştırılmış olur.

POTASLI GÜBRELEME:

a. Potasyum Noksanlığında Görülen Simptomlar: Potasyum noksanlığında sürgünler erken gelişmeye başlamasına karşılık, gelişme yavaştır. Sürgün boyları kısa ve ince kalır. Potasyum noksanlığı önce yaşlı yapraklarda yaprağın küçük kalması şeklinde kendisini gösterir.Daha sonra yaprakların kanarlarında kavrulma meydana gelir ve genelde yaprak renkleri açık yeşile döner. Ayrıca yapraklarda kıvrılma görülür. Meyveler küçük kalır ve boş meyve oranı artar. Zuruflar kavruk ve zuruf uçları kıvrıktır. bitki dondan ve hastalıklardan daha fazla zarar görür.

b. Potaslı Gübre Uygulama Yöntemi: Karadeniz bölgesi fındık toprakları genellikle potasyum bakımından yeterlidir. Potasyum bakımından yeterli bulunan topraklara gübreleme yapıldığı takdirde bu gübrelemenin hiçbir şekilde faydası olmayacağı gibi asit karakterli toprakların daha da asitleşmesine yardım edilmiş olunur. Ancak analiz sonuçlarına göre ihtiyaç duyulan bahçelere uygulama yapılmalıdır. Potasyum da fosfor gibi toprakta tutulan bir besin maddesidir. Toprakta tutulmasına, toprağın asitliği, organik madde miktarı. katyon değişim kapasitesini yüksek oluşu gibi faktörler etki yapmaktadır. Bu nedenle potasyumlu gübreler KASIM-ŞUBAT ayları arasındaki dönemde fosfor uygulama yönteminde anlatıldığı gibi uygulanmalıdır. Yine potaslı gübre de üç yılda bir uygulanmalıdır.